O Ojcu Mateuszu, co to chował katanę, cz.I

Hej wszystkim!

Witamy bardzo serdecznie w naszej pierwszej analizie!

W dzisiejszym odcinku:

Ojciec (Mateusz) w roli ojca biologicznego, katana otulona krwią niby szalem (albo szalem niby krwią) a także sen, z którego (o, zgrozo!) można się obudzić! Życzymy smacznego!

Adres blogaska : http://toth3end.blogspot.com/

Zanalizowali: Hiena i Havelock

Cześć kochani, jestem darkhunter (może być też Daria hahah).

Haha… ha.

Daria… też ładnie!

Postanowiłam napisać opowiadanie z DL,

Dla niewtajemniczonych - DL to skrót od Diabolik Lovers. Jest to gra otome, na podstawie której stworzono anime i mangi. Głównie to chodzi o wampiry.

Dziękuję ci – osoba niewtajemniczona.

Pięknie się zapowiada!

 czasem będzie coś z anime/gry, a czasem coś ode mnie.

A czasem coś o tym, a czasem o tamtym… ale tylko czasami!

 Z góry przepraszam za wszelkie błędy (przypominam, że jestem człowiekiem -i to nie jakimś wow).

Toś mnie zachęciła. A tak w ogóle, to czuję się urażona! Bo ja jestem człowiekiem, też niezbyt „wow”, ale jednak! To cię, kochanie, nie usprawiedliwia.

Errare humanum est, cytując klasyka.

  

Hmmm(mmmmmm)  no to mam nadzieję, że przygoda z tym opkiem fajnie się rozwinie. Cóż, miłego czytania, pozdrawiam!

Nie no, nawet aŁtoreczka nie docenia swoich tworów. Opko. Blogasek. Żyć nie umierać.

Prolog

Mała dziewczynka o długich czarnych włosach spoglądała na ojca kątem oka. Przy swoim oblężonym przez (armię?) papiery biurku czytał (ten kąt oka) ogromną księgę, kiedy odrywał się od lektury (z głośnym „Pssssttt” ), posyłał jej ciepłe uśmiechy i spojrzenia.

Och, „spojrzenia”? Dużo ich widzę miał. To chyba alien był.

-spacjaChodź spać Rika, tata ma coś do zrobienia. -spacjamężczyzna ułożył dziecko do snu.

Ale że niby w swoim gabinecie? To dziecko nie ma swojego pokoju? I na czym niby spało? Na tym oblężonym przez armię biurku? Toż to niebezpieczne!

 Przy okazji widzicie, ile błędów wdarło się w jedno zdanie? 

Wyciągnął z biurka kopertę, a z niej list, czytając słowo po słowie

No raczej ciężko byłoby nie słowo po słowie.

Szkoda, że z listu już nic nie wyciągnął…

 -spacjamarszczył brwi.

Używając stopki firmy Brother.

Cóż, będę musiał się z tym pogodzić. Rzekł do siebie w myślach.(narrator?)

Tej nocy czarnowłosa miała koszmary. Stop!

Widzicie to? Oto pierwszy składnik, jaki potrzebny nam to stworzenia Mary Sue. Określenie postaci poprzez kolor włosów/oczu. Brakuje nam jeszcze : filigranowej figury, „letkiego” makijażu a także zajebistości podniesionej 

do kwadratu.

Widziała ogień i zamgloną sylwetkę kobiety, z której wyciągano katanę otuloną krwią,

Jak to miło ze strony tej kobiety, że otuliła katanę własną niby krwią (która w rzeczywistości jest chyba szalem), żeby nie było jej zimno!

słyszała krzyki, płacz dziecka...(ta katana) Z tego snu nie mogła się wybudzić, dopóki się nie skończył

Doprawdy, zadziwiający przypadek…

Szok! Pamiętajcie -  nie obudzicie się, póki sen się nie skończy! To dość mało logiczne, więc tylko tak przypominam.

-spacjapodniosła się z krzykiem, trzęsły się jej ręce.

To katany mają ręce?

 Po chwili w pokoju był już jej ojciec,

I ojców?

 wytłumaczyła mu wszystko.

I jeszcze gadają?! Gdzie takie można kupić?!

-samiwieciecoNie martw się, to tylko zły sen. Muszę odprawić mszę, do później, córeczko.

Oh, a więc ojciec Mateusz naprawdę ma coś do ukrycia! Własną córkę!

Tag, to takie oczywiste.

No dobra, ja wiem, że tak rzeczywiście było w grze, ale… dajcie spokój! Przecież to zwyczajnie idiotyczne!

I kto się, do cholewy, zajmie tym biednym dzieckiem, gdy ojczulek będzie święcił Pana?!

Od tamtej nocy ten sen powtarzał się co rok, wszystko było takie samo, jak wspomnienie, które nigdy się nie zatrze.

Czekajcie, muszę to sobie poukładać… Wszystko takie samo, jak wspomnienie, które się…

Ale to bez sensu.

     -Rika! Skończyłaś robić lekcje? Pani musi mieć dokładnie 20 kopii, żeby rozdać na przyszłym teście! Bo ty takie ładne wymyślasz – z jabłuszkami i w ogóle… -zawołał z drugiego pokoju jej ojciec, następnie powoli wszedł do pomieszczenia i poważnym, a zarazem posmutniałym tonem rzekł: - 

 Niech się stanie światło! -Musimy porozmawiać...

Tu już mi się odechciało punktować braki spacji:

-O co chodzi, tato? -zmarszczyła brwi.

-Muszę wyjechać do pracy, do Europy...

-Mam tak po prostu wyjechać z tobą, a co z moimi przyjaciółmi?

To takie konkretne – do Europy.

- Tato, a gdzie będziesz pracował?

- W Europie.

- Ale gdzie?

- No, obok tamtej granicy, co jest koło tej…

   

  -Źle mnie zrozumiałaś, córeczko. Jadę sam, a ty zamieszkasz z przyjaciółmi rodziny. Czyjej rodziny? Spakuj się jeszcze dzisiaj, ponieważ jutro wyjeżdżasz.

Panie i Panowie: ojciec (Mateusz) roku! Masz szkołę, przyjaciół i dom, z którego pochodzą twoje najpiękniejsze wspomnienia? Olej to! Pakuj torby, mała!

Tak oto głosi człowiek w małej czarnej.

     

 -Co?! Nie ma opcji! Jadę z tobą! -do oczu napłynęły jej łzy.

 -Zachowuj się jak przystało na siedemnastolatkę, Rika! -wykrzyczał, widać było po nim, że nie było mu do śmiechu.

Pff. Jasne. Dziewczynie wali się świat – straci przyjaciół, dom, ojca. A co na to księdzunio? Strzela focha niczym dwulatek.

Rodzicielska troska: +10

Komori pobiegła do swojego małego pokoiku (skoro mały, to chyba jasne, że pokoik. „Małego” można się pozbyć.)i pośpiesznie wrzucała najpotrzebniejsze rzeczy do walizki. Gdy skończyła opadła na łóżko, ścisnęła w dłoni "amulet", który dostała w dzieciństwie. Napisała maila do przyjaciół; Muszę pilnie wyjechać (jutro z rana), więc nie mam, kiedy się z Wami pożegnać… (Szkoda, że nie mogę Wam na przykład maila wysłać…) Tata musi wyjechać do pracy, a ja zamieszkam u przyjaciół rodziny nawet nie wiem gdzie. Odezwę się jak najszybciej, eh.. Kocham Was bardzo, do zobaczenia!

Przecinki widzę, zjedzone przez aŁtoreczkę.

I jeszcze fakt, że dziewczyna zamieszka „nie wiadomo gdzie”… nie miał kto jej poinformować?

Rodzicielska troska: +20

No nic, kochani! To koniec naszej pierwszej analizy. Jest dość krótka, jak krótki był sam prolog. Następną część ruszymy z Havelockiem w przyszłym tygodniu. Tymczasem  zapraszam do komentowania i wysyłania zgłoszeń!

Moim zdaniem, zapowiada się… ciekawie.

Pozdrawiamy!

Hiena i Havelock